عفونت لثه شدید و شایع

پریودنتیت (Periodontitis) یک عفونت شدید لثه است که بافت‌ها و استخوان‌های حامی دندان‌ها (پریودنشیوم) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری در کودکان نادر و در نوجوانان و بزرگسالان شایع‌تر است.

این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که ژنژیویت (Gingivitis) درمان نشود و عفونت و التهاب به پریودنشیوم گسترش یابد. در برخی موارد، ممکن است به دلیل تجمع باکتری‌ها (پلاک)، آبسه دندانی ایجاد شود. اگر این وضعیت نادیده گرفته شود، التهاب باعث آسیب بیشتر به پریودنشیوم شده و ممکن است منجر به از دست دادن دندان شود.

علل و عوامل خطر

پریودنتیت معمولاً قابل پیشگیری است و عمدتاً ناشی از بهداشت دهان و دندان ضعیف است. عوامل خطر دیگر شامل ژنژیویت، سابقه خانوادگی پریودنتیت، استفاده از تنباکو، دیابت، سن بالا، سیستم ایمنی ضعیف، سوءمصرف مواد و تغذیه نامناسب می‌شود.

علائم

علائم بسته به شدت بیماری متفاوت است، اما ممکن است شامل لثه‌های متورم، حساس و/یا خونریزی‌کننده، عقب‌نشینی لثه‌ها، لثه‌هایی که قرمز یا بنفش هستند، بوی بد دهان (هالیتوزیس)، و دندان‌های لق باشد. عوارض ممکن است شامل از دست دادن دندان، بیماری قلبی، سکته مغزی، عوارض دیابت، آرتریت روماتوئید و آسم باشد.

درمان

هدف اصلی درمان، کاهش التهاب، پاکسازی "پاکت‌ها" در لثه‌ها، جلوگیری از آسیب به استخوان‌های اطراف و رفع علل زمینه‌ای بیماری است. در موارد کمتر پیشرفته، از روش‌های کمتر تهاجمی مانند جرم‌گیری، تسطیح ریشه و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود. در موارد شدیدتر، گزینه‌های درمانی جراحی مانند جراحی فلپ، پیوند بافت نرم یا استخوان، بازسازی بافت هدایت‌شده و استفاده از مشتقات ماتریکس مینای دندان ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.

پیش‌آگهی

پیش‌آگهی پس از درمان پریودنتیت و حفظ بهداشت دهان و دندان مناسب، خوب است.